Nieuws

Beste “hondenmensen”,

Dit jaar organiseert Stichting Canidae voor de 10e keer het symposium “WOLF VERSUS HOND”.
Anders dan de naam van het symposium doet vermoeden hebben de onderwerpen van de sprekers alleen betrekking op het gedrag van de hond, in de breedste zin van het woord. Het symposium is naar ons idee voor iedere portemonnee haalbaar (54 Euro inclusief een goede lunch) en wordt gehouden in Terheijden (bij Breda op 13 oktober).

Onderwerpen van de sprekers in het kort.
Dr Joke Montenie: kijken door de bril van de hond.
Ir. Ed Gubbels: invloed gedrag van de fokkerij en genetica.
Prof. Dr Tiny de Keuster (Universiteit Gent): waarom honden (niet) bijten.
Prof. Dr. Jan van Hooff: onze naaste verwant is ons beste maatje.
Dr Kathelijne Peremans (Universiteit Gent): invloed van de hersenen op gedrag.
Jacques Piederiet: Hondse zaken.

Kijk even op onze website voor aanmelden en gedetailleerde informatie: www.wolfversushond.nl
Welkom op 13 oktober namens Stichting Canidae,
Jacques Piederiet

De kerstdagen zijn in aantocht, een gezellige tijd die we vaak in huis doorbrengen met familie en vrienden. Toch kan deze gezellige tijd ook gevaren met zich meebrengen.
Niemand wil de kerstdagen graag bij de dierenarts doorbrengen, daarom wat tips om je huisdier een veilige kerst te bezorgen.
Kerstboom
Wist je dat dennennaalden, van de kerstboom of het kerststukje, giftig zijn voor je huisdier? Oppassen geblazen dus met uitgevallen dennennaalden. Zorg dat de eet- en drinkbak van je dier ver genoeg van de kerstboom af staan, zodat er geen dennennaalden in terechtkomen. Ook drinken van het water waarin de stam van de kerstboom staat kan gevaarlijk zijn! Bij sommige honden kunnen takken van naaldbomen een allergische reactie opwekken. Krijgt je dier een dikke snuit en gezwollen oogleden en oorschelpen? Dan is hij waarschijnlijk allergisch voor de kerstboom.
Engelenhaar
Engelenhaar in de kerstboom kan, voornamelijk bij katten, zorgen voor allergische reacties zoals acute benauwdheid of opgezwollen lichaamsdelen. Bij zwelling van de slijmvliezen in de keel bestaat de kans op verstikking. Pas dus goed op dat je kat niet van het engelenhaar gaat eten en let goed op symptomen zoals jeuk en roodheid. Neem bij een allergische reactie altijd contact op met je dierenarts.
Kerstballen
Kerstballen in de boom… ze zijn werkelijk onweerstaanbaar voor katten, en honden zien deze ballen ook regelmatig aan voor een speeltje. De scherven zijn echter zeer scherp en kunnen zorgen voor pijnlijke wondjes. Is jouw hond of kat verzot op kerstballen? Overweeg dan eens om kunststof kerstballen in de boom te hangen!

Lametta
Deze glimmende, lange slierten hebben een enorme aantrekkingskracht op dieren, omdat ze bij ieder zuchtje tocht bewegen. Ze kunnen echter vervelende darmverstoppingen veroorzaken. Oppassen dus met deze feestversiering!
Wist je dat dennennaalden en veel kerstplanten giftig zijn?
Kerstplanten
Heb je een kerststukje op tafel staan met daarin hulst, een maretak, een kerstroos of kerstster? Zorg dat je huisdier dan niet aan de blaadjes of bloemen gaat knabbelen. Deze planten zijn namelijk giftig voor je huisdier. Vooral de kerstster geeft problemen, door het sap uit deze plant kunnen blaren ontstaan op de huid.
Chocolade
Heerlijk die kerstkransjes, maar houd ze uit de buurt van je hond en kat. Chocolade is voor hen echt (levens)gevaarlijk! In cacao zit namelijk theobromine, een stof die inwerkt op het centrale zenuwstelsel en op de hartspier en die door honden en katten niet kan worden verwerkt. Chocolade geeft ons een ‘feelgood-gevoel’, maar het lijf van je dier slaat er meteen van op hol.
Botjes
We eten tijdens de kerstdagen nog wel eens gevogelte. Honden en katten zijn gek op lekkere kalkoen- of kippenpootjes, en eten deze helemaal op. Hierdoor bestaat het risico dat een scherp botje de darmwand beschadigt of doorboort. Geef je dier dus geen botjes.
Rolladenetjes
Bereid je een lekkere rollade? Gooi het netje dat daar omheen zit dan direct in een afgesloten vuilnisbak. Deze netjes ruiken heerlijk en kunnen door je hond of kat worden opgegeten. Een netje dat vastloopt in de darmen moet operatief worden verwijderd. Je kunt ze dus beter direct goed opruimen!
Brandgevaar!
Kaarsen of waxinelichtjes op tafel: reuze gezellig, maar niet altijd huisdierproof! De vacht van katten kan vlam vatten als de dieren langs de kaarsen lopen of over de lichtjes stappen. Vergeet ook de zwiepende hondenstaart niet, waardoor kaarsen kunnen omvallen of haren in brand kunnen vliegen. Kies indien nodig voor diepe houders of veilige led-kaarsen.
Een onbewaakt moment…
Nu weet je waar je op moet letten, maar in een onbewaakt moment kan er onverhoopt toch altijd iets gebeuren. Neem bij problemen altijd contact op met je dierenarts, die kan inschatten of de situatie ernstig is. Soms is snel ingrijpen van levensbelang, soms is er geen reden tot paniek en loopt het met een sisser af.
Wij wensen jou en je huisdier(en) fijne én veilige kerstdagen!
Met dank aan prinspetfoods.nl

Vaccineren of titeren
De laatste jaren is er een nieuwe trend in vaccinatie land, het titeren van honden.
Waar vroeger onze honden en katten jaarlijks een “grote cocktail” kregen, wordt tegenwoordig meer en meer “op maat” gevaccineerd.
Laten we beginnen bij de basis.

Wat is vaccineren?
In feite doen we niets anders dan een dier middels een injectie of neusspray (Kennelhoest/Bordetella) besmetten met verzwakte of dode kiemen. Het dier bouwt hierna weerstand op tegen deze kiemen. De weerstand wordt opgebouwd op 2 manieren. Enerzijds ontstaat er humorale immuniteit, dat is weerstand door antilichamen. Deze antilichamen (per ziekteverwekker is er een groep antilichamen) valt een het lichaam binnenkomende ziekteverwekker meteen aan en daardoor krijgt deze kiem niet de kans zich in het lichaam te vermeerderen en de gastheer ziek te maken.
De andere vorm van immuniteit die ontstaat is cellulaire immuniteit. Hierbij worden er herinneringscellen aangemaakt, die in het lichaam aanwezig zijn en actief worden en zich vermeerderen als er een ziektekiem binnenkomt waar deze cellen een herkenningsmechanisme voor hebben opgebouwd. Deze cellen kunnen met bepaalde stoffen de ziektekiemen doden en vervolgens kunnen ze de kiemen opruimen.
Het is al heel lang mogelijk om met een laboratorium test in het bloed van een mens of dier de hoeveelheid antilichamen(titer) tegen een bepaalde ziektekiem te bepalen.
Tegenwoordig zijn deze testen ook beschikbaar als sneltest in onze Dierenkliniek.
De cellulaire immuniteit kunnen we niet bepalen.

In het standaard vaccinatie schema worden puppy’s op 6 weken leeftijd ingeënt tegen Hondeziekte en Parvo. Op 9 weken tegen de ziekte van Weil en Parvo en op 12 weken krijgen ze de “cocktailvaccinatie” tegen Hondeziekte, Hepatitis of HCC, Parvo en de Ziekte van Weil.
Als de hond 1 jaar oud is, wordt weer de cocktailvaccinatie toegediend en vervolgens wordt er 2 jaar achter elkaar alleen tegen de ziekte van Weil gevaccineerd en op 4-jarige leeftijd wordt de cocktailvaccinatie weer toegediend.
Eventueel kan er op 12 weken en daarna jaarlijks ook gevaccineerd worden tegen Kennelhoest, Bordetella.
In mijn ogen is dit een heel goed en veilig vaccinatie-schema. Het is opgesteld door onafhankelijke wetenschappers en het werkt in de praktijk goed.

Er zijn mensen die erg huiverig zijn voor het toedienen van medicijnen en vaccins en die liefst zo min mogelijk willen vaccineren. Er zijn onderzoeken waaruit blijkt dat er een verband is tussen het vaccineren en het optreden van bepaalde ziektebeelden. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat de bijwerkingen slechts zeer zelden optreden. Gerapporteerd is een score van 0,004% aan bijwerkingen na vaccinatie. Vaak zijn dit onschuldige lichte reacties. Maar ook de onderbuik telt mee en als een eigenaar liever minimaal wil vaccineren, dan is daar een verantwoorde mogelijkheid voor.

Het titeren
Ik wil het hebben over de mogelijkheden om middels “titeren” te onderzoeken of je hond goed beschermd is tegen de belangrijkste ziektes en de mogelijkheden die daardoor ontstaan om af te wijken van het standaard vaccinatie schema.

Met titeren wordt bedoeld dat we in het bloed van uw hond kunnen bepalen hoeveel antistoffen er zijn tegen Hondeziekte, Parvo en HCC (besmettelijke leverziekte). Het is nog niet mogelijk om de hoeveelheid antistoffen tegen de Ziekte van Weil (Leptospirose) en Bordetella (Kennelhoest) te meten.
Aangezien de Ziekte van Weil in ons waterrijke landje nog regelmatig voorkomt en zeer ernstige ziektebeelden met soms dodelijke gevolgen kan opleveren, is het sowieso verstandig om deze vaccinatie jaarlijks wel toe te dienen. Is uw hond volgens het gangbare vaccinatie schema tevens toe aan een enting tegen Hondeziekte, Parvo of HCC dan kan ook besloten worden de titer van antilichamen tegen deze ziektes te bepalen.
Inmiddels is gebleken dat deze serologische testen, mits correct uitgevoerd, betrouwbaar geacht worden voor de praktijk. Er is een sterk verband tussen de aanwezigheid van antistoffen en de mate van bescherming. Er kan echter geen harde garantie gegeven worden over de beschermingsduur na het vinden van een positieve titer. De testen zijn niet bedoeld en geschikt om een exact vaccinatie interval te bepalen.
Het advies volgens de consensus is, dat als je honden gaat titeren op 1 jaar leeftijd en er voldoende antilichamen in het lichaam zijn voor de 3 core (hondenziekte, hcc en parvo) vaccinatie, je ze jaarlijks moet testen.
Voor honden die minimaal 4 jaar oud zijn en voldoende te zijn gevaccineerd, dit betekent de puppybasisvaccinatie, en de vaccinatie op 1 jaar leeftijd, en er zijn nog voldoende antilichamen te vinden in het bloed, deze honden over 3 jaar en mogelijk zelfs na 6 jaar pas terug hoeven te komen om te titeren. Ons advies is om de 3 jaar aan te houden.
Het is in principe ook mogelijk om deze test bij pups te onderzoeken, wanneer het optimale vaccinatie moment is voor de eerste enting. Vaak zou dit later kunnen dan op de gebruikelijke 6 weken. Maar omdat de antilichamen die de pup van zijn moeder heeft meegekregen (maternale immuniteit) veel minder lang aanwezig blijven, is het nodig om de pup vanaf 6 weken iedere 2-3 weken te onderzoeken. Bloedprikken bij pups is niet altijd even gemakkelijk en zal ze vaak angstig maken voor de dierenarts. Hier verdient het toepassen van het basis vaccinatieschema de voorkeur.
Schematisch en concluderend kan het volgende schema worden aangehouden:
• 6 weken leeftijd: Hondeziekte en Parvo vaccinatie
• 9 weken leeftijd: Ziekte van Weil en Parvo vaccinatie
• 12 weken: Hondeziekte, Parvo, Ziekte van Weil en HCC (besmettelijke leverziekte) = Cocktailvaccinatie
• 1 jaar leeftijd: Cocktail of Ziekte van Weil – Titeren.
• Dan in principe alleen tegen Hondeziekte, Parvo en HCC vaccineren als de titer laag is.
• 2 jaar: alleen Ziekte van Weil
• 3 jaar: alleen Ziekte van Weil
• 4 jaar: Ziekte van Weil en idem als op 1 jaar.
• Zijn de waardes van de titer hoog, dan kan er weer 2 jaar alleen tegen Ziekte van Weil gevaccineerd worden.
• 5 en 6 jaar: Ziekte van Weil
• 7 jaar: Ziekte van Weil en Titeren.
Zijn de titer waardes nog hoog dan wordt geadviseerd om vanaf nu jaarlijks te titeren.
Na een eventuele cocktail vaccinatie kan dan weer 3 jaar gewacht worden met het uitvoeren van de volgende test, etc.

Met dank aan Dierenkliniek Putten.

http://hondenfokkers.startpagina.nl/

Leonardo en Lorraine zijn vandaag 9 jaar geworden !!!

1 augustus, door Dierenkliniek Kortenoord

Geen zout als braakmiddel gebruiken

Jaren lang is aangeraden om honden te laten braken met zout. Uit onderzoek blijkt dit een levensgevaarlijke methode te zijn voor de hond. Met name bij kleine honden kan zout snel fatale gevolgen hebben, maar ook grote rassen lopen ernstig risico bij het gebruik van keukenzout als braakmiddel. En er zijn meerdere honden aan overleden.

Pas ook op met het drinken van zeewater door uw hond. Veel zeewater drinken kan uitdroging en maag-darmklachten veroorzaken. Ook hierbij kan een overmaat aan zout opgenomen worden door uw hond.

Wanneer u als eigenaar van een hond op internet zoekt naar informatie over een mogelijke vergiftiging, dan wordt het geven van keukenzout helaas nog steeds als “eerste hulp middel” genoemd. Tot voor kort hebben veel dierenartsen in eerste instantie aangeraden om de hond, na opname van gevaarlijke producten, thuis te laten braken met behulp van zout achter op de tong. Vaak is dit effectief en wordt het zout ook weer uitgebraakt. Maar als het zout niet uitgebraakt wordt kan het dodelijke gevolgen hebben voor de hond.

Andere producten die tot acute zoutvergiftiging kunnen leiden, zijn sommige toiletblokjes, afvoerontstoppers, vaatwasmachinezout, zoute drop, speeldeeg, pekel, zeewater en likstenen. Met name de inname van het kinderspeelgoed ‘speeldeeg’ (play dough) door honden komt regelmatig voor. Vooral als het ingedroogd is bevat het relatief veel zout. Na het eten van speeldeeg door de hond moet u dus contact opnemen met de dierenarts.

De eerste verschijnselen na opname van een overmaat aan zout betreffen vaak het maag-darmkanaal. Zout heeft een irriterende werking op het slijmvlies van het maag-darmkanaal, met niet willen eten, braken en diarree als gevolg. De maag-darm klachten kunnen leiden tot uitdroging, te laag suikergehalte in het bloed, en mogelijk zelfs tot een shock. Ook kunnen er klachten met betrekking tot het zenuwstelsel ontstaan: de patiënt wordt rusteloos, prikkelbaar en kan zelfs spiertrekkingen, toevallen of een sterk verhoogde lichaamstemperatuur krijgen. Uiteindelijk kan de patiënt in coma raken en komen te overlijden.

Voor honden is 3,7 gram keukenzout per kilogram lichaamsgewicht al een dodelijke hoeveelheid. Toxische effecten kunnen al optreden vanaf 1,9 g/kg lichaamsgewicht. Een theelepel keukenzout bestaat al uit ruim7 gram, en een eetlepel bevat 14-22 gram zout.

Ons advies is om keukenzout niet te gebruiken als braakmiddel. In plaats daarvan wordt u geadviseerd contact op te nemen met de dierenarts en te overleggen of het noodzakelijk is de hond te laten braken. Als braken noodzakelijk is, dan heeft de dierenarts daar injecties voor.

Als er nog vragen zijn, kunt u altijd contact opnemen met de praktijk. Telefonisch maar ook per mail staan we graag tot uw beschikking.

Met dank aan dierenkliniek Kortenoord !(nieuwsbrief)

Liebe Dobermannfreunde,

mit Erstaunen habe ich erfahren, dass die DCM-Untersuchung auf der JHV nicht als Pflichtuntersuchung angenommen wurde, noch nicht einmal bei unseren Zuchthunden.

 Der DV-Präsident soll sogar empfohlen haben, gegen die DCM-Anträge zu stimmen, weil die Pflichtuntersuchung der Rasse schaden würde. Das ist doch unfassbar!

 DCM ist eine Herzkrankheit, die langsam oder auch schnell zum Tode führt. Bereits viele Dobermänner sind betroffen und viele Dobermannliebhaber haben ihren besten Freund durch diese Herzkrankheit verloren.

 Als Dobermannliebhaber und auch als Tierarzt ist es schrecklich zu sehen wie sein bester Freund plötzlich Herzrasen hat, ungenügend Sauerstoff bekommt, nur noch steht oder auf seiner Brust liegt, weil er sich nicht mehr traut sich auf die Seite zu legen und dazu kommt dann noch die Angst und Panik in seinen Augen.

 Herr Präsident und alle anderen, die empfohlen haben gegen die DCM-Anträge zu stimmen, ich lade Sie ein, beim nächsten Mal dabei zu sein, wenn ich wieder einen Dobermann von dieser vererbbaren schlimmen Herzkrankheit erlösen muss. Dann sehen Sie selber wie viel Angst und Panik in unserem treuen Freund dem Dobermann steckt und wie schrecklich und traurig es für die Dobermannliebhaber, Eltern und Kinder aus der Familie des Hundes ist.

 Der CC-Kreis (Collegim Cardiologicum e.V.) hat bereits schon viel eher beschlossen nicht mehr mit dem Dobermannverein zusammen zu arbeiten, um das DCM-Problem gemeinsam zu bekämpfen. Und warum? Da unser Präsident dort ernsthaft erwähnt hat, dass die Rasse Dobermann kein DCM-Problem hat, sondern das Stromgeräte die Ursache für das Herzversagen bei unseren Dobermännern wäre.

 Der CC-Kreis wäre allerdings sofort und sehr gerne wieder für eine intensive Zusammenarbeit mit dem DV bereit, wenn es einen anderen DV-Präsidenten geben würde und zwar einen, der die DCM-Krankheit ernst nimmt und die Gesundheit des Dobermanns auch als oberste Priorität sieht.

 Ich kann zum Schluss nur noch sagen, wenn man einmal DCM bei seinem eigenen Dobermann oder im Bekanntenkreis erlebt hat, braucht man nicht nachzudenken, dass es zwingend notwendig ist die DCM-Untersuchung als Pflichtuntersuchung im DV aufzunehmen.

Drs. Davy Wertz,

De komende dagen stijgt het kwik weer tot zomerse temperaturen. Mensen zullen met volle teugen genieten van het buitenleven. Heerlijk! Tegelijkertijd zullen er in het nieuws hoogstwaarschijnlijk weer nare berichten verschijnen over huisdieren die achtergelaten zijn in snikhete auto’s, terwijl baasjes even een boodschap moesten doen.

Waar moet je nog meer op letten?

Honden hebben snel last van de warmte. Ze kunnen niet zoveel zweten als wij. Ze raken hun overtollige warmte kwijt door snel te ademen of hijgen, waardoor water via de tong verdampt met de uitademingslucht. Honden zweten ook via hun voetzolen. Het is dus belangrijk om extra rekening te houden met je hond tijdens hitte. Teveel zon en warmte kan bij een hond een coma en zelfs de dood veroorzaken.
Rennen naast de fiets of spelen met stokken moet bij hoge temperaturen vermeden worden. Dit kan bij grote hitte leiden tot ernstige blaarvorming aan de poten.

http://nos.nl/artikel/2173713-welke-hond-is-een-risicohond-zelfs-poedels-zijn-agressief-te-maken.html