Nieuws

Vandaag zijn Lorraine en Leonardo 10 jaar geworden!  Gefeliciteerd!!

Dierenbescherming waarschuwt: blauwalg ook gevaarlijk voor honden

Met dit warme weer vinden veel honden een verfrissende plons in natuurwater heerlijk. Maar pas op. Stilstaand water kan de giftige blauwalg bevatten. Je hond kan er ernstige schade aan lever en zenuwstelsel van krijgen als hij veel water binnenkrijgt, waarschuwt de Dierenbescherming.
Stinkend water
Water dat vervuild is met blauwalg is te herkennen aan een blauw/groene verfachtige laag. Bovendien ruikt het water niet fris. Een hond kan ook ziek worden van het drooglikken van zijn vacht. Spoel daarom de hond zo snel mogelijk af met schoon water nadat hij in een vervuilde sloot is gesprongen.
Het binnenkrijgen van blauwalg kan leiden tot diarree, ademhalingsproblemen en krampen. Bel bij twijfel direct een dierenarts. Deze kan dan braakmiddel toedienen waardoor de giftige stoffen eruit komen.
Toch zwemmen?
Toe aan een verfrissende duik maar weet je niet waar het veilig kan? De website www.zwemwater.nl geeft aan waar je schoon en veilig het water in kan duiken. Met of zonder je trouwe viervoeter.
Bron: de Dierenbescherming

Yes weer opnieuw een mooie uitslag voor Melissa:

Vandaag de uitslag van Melissa ontvangen van het DCM onderzoek.
Echo hart en 24 uur EKG graad 0, op dit moment DCM vrij.

Super blij met deze uitslag!!

Denk niet dat het jouw hond niet overkomt: ieder jaar weer overlijden er honden door blauwalg en botulisme. Zwemmen in warm, stilstaand water kan levensgevaarlijk en fataal zijn.
Blauwalgen zijn bacteriën die lijken op wier of alg en een olieachtige, stinkende laag op het wateroppervlak vormen. Ze kunnen bij warm weer in stilstaand water ontstaan en dan een gevaarlijk zenuwgif produceren dat, afhankelijk van de hoeveelheid die de hond ervan binnenkrijgt, al binnen een uur na inname dodelijk kan zijn. Symptomen zijn onder meer braken, diarree, zwakte, trillen en toevallen. Er bestaat geen tegengif! Of de hond een besmetting met blauwalg overleeft, hangt af van hoe ernstig de symptomen zijn.
Geen tegengif
Ook bij botulisme draait het om bacteriën die een zenuwgif produceren, waardoor watervogels en vissen kunnen sterven. Hun kadavers kunnen het water besmetten, en vervolgens je hond. De symptomen treden meestal een paar dagen na het zwemmen in besmet water op: braken, diarree en, kenmerkend voor botulisme, verlammingsverschijnselen. En ook hier geldt weer: er is geen tegengif, alleen de symptomen zijn te behandelen. Hoe groter de opgenomen hoeveelheid gifstoffen, des te kleiner de kans op herstel.
Doen!
Check altijd eerst het water waarin je je hond wilt laten zwemmen. Is het al geruime tijd erg warm? Staat het water stil? Drijft er een vieze laag op? Zie je kadavers van eenden liggen, of dode vissen drijven? Staan er waarschuwingsbordjes? Dan niet het water in! Heeft je hond onverhoopt toch een duik in besmet of verdacht water genomen? Spoel hem dan goed af en raadpleeg voor meer informatie je dierenarts om vinger aan de pols te kunnen houden.
Kijk voor een overzicht van schone en veilige zwemlocaties op : www.zwemwater.nl
Even wachten met die bal?
We doen het vaak in een reflex: de bal pakken, die met een flinke worp het water in gooien en dan? Plons! De hond springt er wel achteraan. Maar… hoe zit het met de stroming? Is er een gemaal of afvoerbuis in de buurt? Liggen er verborgen obstakels onder de waterspiegel die voor verwondingen kunnen zorgen? Komt er net een boot voorbijvaren, die voor gevaarlijke zuigkracht zorgt? Zijn er watervogels in de buurt waar de hond ver achteraan kan zwemmen, waardoor hij in de problemen kan komen? En hoe zit het met de waterkant, kan de hond weer op eigen kracht makkelijk aan land komen? Kortom: eerst checken, dan pas gooien!Eerst checken of het veilig is, dan pas achter het speeltje aan!
Lekker poedelen
Is er buiten geen schoon of veilig zwemwater te vinden? Zet dan voor wat spetterpret gewoon een (kinder)zwembadje voor de hond in de tuin. Vul het badje met een laag water, zodat de hond lekker zijn poten kan koelen. Doe wel rustig aan met de spetterpret, want ook van ogenschijnlijk verkoelende waterspelletjes kan een hond oververhit raken.
Wist je dit?
Niet alle honden kunnen zwemmen! Sommige rassen bijvoorbeeld kunnen door hun topzware lichaamsbouw in de problemen komen. Goed zwemmen moet je leren, en je baas het water in volgen is een kwestie van vertrouwen. Het mag voor zich spreken dat je een hond niet leert zwemmen door hem plompverloren in het water te gooien.
Te veel water
Een overdosis water? Dat kan! Honden kunnen tijdens het zwemmen, zeker als ze met hun bek open zwemmen omdat ze bijvoorbeeld een bal vasthouden, onverhoopt te veel water binnenkrijgen en zo een levensgevaarlijke watervergiftiging oplopen. Doordat er dan te veel water de lichaamscellen binnendringt, kunnen allerlei organen danig in de war raken. Symptomen kunnen zijn ongecoördineerd bewegen, verzwakking, lusteloosheid, braken, bleke slijmvliezen, opgeblazen zijn, extreem kwijlen, verwijde pupillen en toevallen. Doen: héél snel naar de dierenarts!
Een hond die tijdens het zwemmen veel water binnenkrijgt, kan ook meer moeten plassen. Houd daar rekening mee en laat hem eventueel extra uit.
Niet alle honden kunnen zwemmen!
Te weinig water kan ook
Een hond die te weinig vocht binnenkrijgt, of veel vocht verliest door braken of langdurige diarree, kan uitdrogen. Vooral puppy’s en oude dieren zijn hier gevoelig voor. Uitdroging is te controleren door de huid bij de schouderbladen tussen uw vingers vast te pakken. Als de huid bij het loslaten in een rimpel blijft staan en niet snel terugvalt, kan er sprake zijn van uitdroging. Ook kan het tandvlees droog en kleverig aanvoelen. Ga dan direct naar de dierenarts!
Tip
Als een hond niet goed wil drinken, kun je het water wat smakelijker maken door er een klein beetje bouillon aan toe te voegen.
Veilig drinkwater
Sommige honden drinken liever buiten uit een vijver, plas of sloot dan uit hun eigen drinkbak, maar dat is niet altijd even veilig: denk aan de hierboven genoemde blauwalg en botulisme, maar ook aan de ziekte van Weil, een infectie die de hond kan oplopen door contact met water dat door rattenurine is besmet. Bovendien horen honden altijd over vers, fris drinkwater te beschikken, waar ze ook zijn, en niet alleen buiten. Zorg dus altijd voor een schone, gevulde drinkbak.
Handig!
Leg een fles bronwater in de auto, zodat je de hond, waar je ook bent, veilig kunt laten drinken. Dat is zeker ook handig voor op reis, want niet overal is het kraanwater even drinkbaar. Bijvoorbeeld omdat het gechloreerd is of, zoals je wel eens ziet bij tankstations, alleen bedoeld is om handen mee te wassen, en niet als drinkwater.
De zee lijkt voor sommige honden wel één grote waterbak! Maar van zeewater drinken kan een viervoeter behoorlijk ziek worden, en hevig gaan braken of flink aan de diarree raken. Neem daarom altijd een fles drinkwater mee naar het strand, en haal de hond uit het water als hij toch zout water wil of blijft drinken.
Prins wenst jou en jouw hond(en) veel veilige waterpret!
Met dank aan Prins petfood

Grasaren kunnen dieren behoorlijk dwars zitten. Enkele feiten over het gevaar van grasaren voor uw hond en kat op een rijtje.
Wat is een grasaar?
Grasaren komen voor in het voorjaar en de zomer wanneer het gras gaat bloeien. De groene grasaren worden dan meer geel van kleur door uitdroging en vallen in losse zaden uit elkaar. Aan die zaden zitten weerhaakjes waarmee de grasaren in de vacht van dieren blijven zitten. Zo worden de zaden over grote afstanden verspreid. Door de weerhaakjes kunnen de grasaren in de vacht naar voren kruipen, vandaar hun bijnaam kruipers.
Grasaar problemen
Een grasaar kan bij onze huisdieren problemen geven. Zo kunnen de grasaren in het oor terecht komen, of in het oog en de neus. Ook kunnen ze door de dierenhuid dringen vooral tussen de tenen en aan hoofd en hals. Gevolg is dan vaak een vervelende ontsteking, fistels of een abces. Helemaal vervelend wordt het wanneer de grasaar gaat zwerven door het lichaam van de hond of kat nadat de grasaar is opgegeten. De grasaar kan dan zelfs weer door de huid van dat zelfde dier naar buiten komen. Ze kunnen zich zo gemakkelijk verplaatsen door die weerhaakjes en richten tijdens het transport veel schade aan in het lichaam van het dier.
Symptomen huisdier met grasaar
De symptomen die een dier met een grasaar laat zien zijn afhankelijk van de plaats waar de grasaar zich in het dier heeft genesteld.
Zit de grasaar in het oor: kopschudden en piepen, neus: heftig niezen, oog: heftig knijpen met het oog, keel: hoesten, tussen de tenen: bijten aan de poot, mank lopen, huid: zwelling en pijn.
Geheel verwijderen grasaar
Waar de grasaar zich ook bevindt in het dier, geheel en direct verwijderen is altijd geboden. Uw dierenarts heeft de ervaring om dit snel te doen en zo kan erger leed voorkomen worden. Zeker wanneer de grasaar in het oog zit moet deze vlot verwijderd worden. De kans bestaat dan dat het hoornvlies wordt doorboord en dat het oog verloren gaat.
Grasaar niet geheel verwijderd
Wanneer het niet lukt om de grasaar in zijn geheel te verwijderen dan kan dat problemen geven. De achtergebleven resten kunnen lastige ontstekingen veroorzaken. Lukt het, ook operatief onder narcose, niet om de grasaar in zijn geheel te verwijderen dan kan uw dierenarts er voor kiezen om eventueel onder antibiotica de grasaar “uit te laten zweren”. Maar als het even kan: verwijderen die grasaar.
Check uw hond na iedere wandelingUw dier loopt de meeste kans een grasaar op te lopen in het hogere gras in voorjaar en zomer. Check uw hond dan ook na iedere wandeling bij de eerder genoemde lichaamsdelen op grasaren. Wel zo verstandig.
Bron: Dierenartsenpraktijk Horst

Hondenziekte.

Hondenziekte, ook wel de ziekte van Carré genoemd is een zeer besmettelijke ziekte voor de hond en ook voor vossen en fretten. Er is geen gevaar voor mens en kat.
Virus verspreidt zich makkelijk
Een hond met het hondenziektevirus verspreidt dit virus snel en gemakkelijk naar andere honden. Het virus bevindt zich o.a. in het vocht uit neus en oren en komt van daar uit in de lucht. Ook honden die de infectie overleven kunnen nog wel 4 maanden lang het virus overbrengen. Buiten de hond gaat het virus gauw dood, maar ook via bijvoorbeeld de mens (handen) en kleding kan het worden overgebracht.
Symptomen hondenziekte
Kort na de infectie heeft de hond kortdurend koorts. Dit is 3 tot 6 dagen na infectie en noemen we de incubatietijd. Daarna komt de koorts, 1 tot 4 weken later, terug en houdt langer aan. Nu kunnen we 2 vormen van hondenziekte zien bij de hond, namelijk de lichte en de ernstige vorm.
Bij de lichte vorm is de hond wat slomer, er kan wat uitvloeiing uit neus en ogen zijn (tranen) en mogelijk een hoestje. Ze zijn wel een besmettingsbron voor de onbeschermde hond.
Bij de ernstige vorm krijgt de hond moeite met ademhalen en ook longontsteking kan voorkomen. Braken en diarree wordt gezien en de huid van de neus en zoolkussens kan hard en droog (hardpad disease) worden. Daarbij kunnen toevallen komen en spier samentrekkingen en verlamming van de ledematen. Vaak hoor je dan ook een piepende hoest en zie je flink tranende ogen.
Hoe weet je dat het hondenziekte is?
Uw dierenarts kan de diagnose meestal stellen aan de hand van de symptomen die de hond laat zien. Ter bevestiging kan een neusswab (oog kan ook) worden genomen en daar kan al dan niet het hondenziekte virus met de PCR test worden aangetoond. 100% betrouwbaar is de test niet.
Behandeling hondenziekte
Aangezien hondenziekte door een virus wordt veroorzaakt is een echte behandeling niet mogelijk. Ondersteunende verpleging (opname in quarantaine) met infusen, antibraakmiddel, dwangvoeding en medicatie kan de hond helpen bij het doorstaan van het virus.
Beschermen tegen hondenziekte
De enting tegen hondenziekte, de ziekte van Carré, werkt binnen enkele uren. De hond is na een paar dagen volledig beschermd.
De enting is ook bijzonder effectief om verspreiding van het virus te voorkomen. Hoe meer honden voldoende antistoffen tegen het virus bij zich hebben, hoe minder kans dat het virus zich verspreidt en honden besmet.
Wanneer de teef is gevaccineerd tegen hondenziekte dan zijn de pups via de moedermelk beschermd. Daarna gaat de pup zelf weerstand opbouwen. In die tussenliggende periode zijn pups vatbaar voor de ziekte. Een enting kan dan helpen maar antilichamen uit de moedermelk zorgen er soms voor dat het vaccin onvoldoende werkt. Deze enting wordt meestal tussen 9 en 12 weken leeftijd gegeven.
Is mijn hond beschermd tegen hondenziekte?
In het dierenpaspoort van uw hond kunt u zien of uw hond gevaccineerd is en waartegen. Staat de D (van distemper = hondenziekte) op de sticker vermeld dan is uw hond tegen hondenziekte geënt. Deze enting geeft bescherming gedurende 3 jaar.
Met een bloedtest, de Vaccicheck, kan de hoeveelheid antistoffen tegen het hondenziekte virus worden bepaald en zo kan bekeken worden of een enting noodzakelijk is.
Prognose hondenziekte
Volledige genezing van hondenziekte is mogelijk. Maar het komt ook dat de hond overlijdt of wordt geëuthanaseerd vanwege de gevolgen van de infectie. Een hond met oogklachten of hardpad disease heeft een slechte prognose. Een hond met klachten van het zenuwstelsel raakt die niet meer kwijt, maar een goed leven is mogelijk.
Met dank aan de dierapotheker.

Paracetamol niet voor hond en kat

Waarom geen paracetamol aan hond of kat geven?
Paracetamol wordt door mensen veel gebruikt als pijnstiller. Wanneer de hond of kat niet lekker is, is het verleidelijk hem of haar ook wat paracetamol te geven. Doe dat niet!
Bij mensen is paracetamol een relatief veilig middel. Het lichaam van de mens en dat van onze honden en katten werkt echter niet hetzelfde! Bij honden en katten kan paracetamol vergiftigingsverschijnselen geven met in het ergste geval, overlijden.
Paracetamol kan dodelijk zijn
Bij de kat is 75 mg/kg al dodelijk, dat wil zeggen dat ½ paracetamol tablet van 500 mg al dodelijk kan zijn voor een kat. Bij een dosering van 20 mg/kg kunnen al vergiftigingsverschijnselen ontstaan, dat betekent bij minder dan een kwart tabletje! Verschijnselen die gezien kunnen worden zijn: braken, benauwdheid, depressie en niet willen eten. Uiteindelijk kan er zeer ernstige leverschade ontstaan en kunnen er problemen met de rode bloedcellen, die het zuurstof transporteren door het lichaam, ontstaan.
Honden reageren minder heftig op paracetamol. Bij honden is 250 mg/ kg dodelijk, maar er is sprake van een zeer grote variatie tussen individuen. Bij een dosering van 100-150 mg/ kg kunnen al vergiftigingsverschijnselen ontstaan. Een dosering die wel gebruikt wordt voor honden is 15 mg/kg, maximaal 3 maal daags. Omdat paracetamol een zeer korte werkzame periode heeft bij honden, maximaal 1,5 uur, is het gebruik van weinig nut en kunnen er alleen grote problemen ontstaan wanneer per ongeluk te veel wordt gegeven. Het is aan te raden alleen pijnstillers te gebruiken die worden voorgeschreven na een bezoek aan de dierenarts.
Toch paracetamol opgenomen?
Kortom, geef geen paracetamol aan uw huisdier! Raadpleeg altijd een dierenarts als uw hond of kat wel paracetamol binnen heeft gekregen. Als het minder dan 2-4 uur geleden is dat uw hond of kat paracetamol binnen heeft gekregen, dan is het belangrijk het dier te laten braken of de maag te laten spoelen. Geef nooit een lepel zout om een dier te laten braken, want dit kan grote schade aan de organen geven. Ga bij een dierenarts langs! Die zal u ook advies kunnen geven wat nog meer te doen.

Mag een hond banaan eten?
Of een hond een banaan mag eten? Ja zeker, dat kan kan geen kwaad.
Welk groente en welk fruit mag een hond eten?
In groente en fruit zitten belangrijke voedingsstoffen. Bijvoorbeeld vitamines, mineralen en vetzuren. Honden zijn alleen niet in staat om de plantencellen af te breken van groenten. Wel wanneer de groente eerst gekookt is. Een hond mag vele soorten groente en fruit eten. maar let wel: alles met mate!
Dit mag een hond wel eten:
Groente
Alfalfa, andijvie, sla, asperges, aardappel gekookt, bospeen, biet, bleekselderij, bloemkool, boerenkool, chinese kool, courgette, fenegriek, groene kool, gember, koolraap, koolrabi, knolselderij, komkommer, lamsoor, postelein, peterselie, paksoi, paardenbloem, pastinaak, pompoen, peultjes, rode kool, radijs, spruiten, snijbiet, sperziebonen, schorseneren, taugé, tuinkers, venkel, waterkers, witlof, wortels, zeekraal, zoete bataat.
Let wel op met de koolsoorten, deze zijn niet goed voor de schildklier en geven vaak winderigheid bij de hond
Fruit
Appel (klokhuis niet), aardbei, abrikoos (pit niet), ananas, banaan, bes, framboos, grapefruit, kiwi, mango, meloen, mandarijn, papaja, perzik (pit niet), peer, pruim, sinaasappel.
Dit mag een hond niet eten:
Groente
Aubergine, avocado, champignon, paddenstoelen, paprika, prei, aardappel rauw, tomaat, ui.
Fruit
Abrikoos pit, druif, appel klokhuis, krent, perzik pit, rozijn.
Met dank aan de dierenapotheker.

Dit mag je je hond echt nóóit voeren (en het is geen chocola)
Dat je een hond geen stukje chocolade mag geven, wist je vast wel. Maar er is nog iets wat je een hond absoluut niet mag voeren. Het eten van een kleine hoeveelheid zou al veel schade kunnen veroorzaken.
Op de site van collega-weekblad Libelle lazen we dit berichtje met een waarschuwing voor hondeneigenaren. Hierin wordt gewaarschuwd voor het eten van druiven en rozijnen door honden. Die (gedroogde) vruchten zouden zelfs ontzettend slecht voor ze zijn.
Hoe zit dat?
In het online artikel staat dat volgens sommige dierenartsen druiven en rozijnen ervoor kunnen zorgen dat een hond ernstige nierschade oploopt. Waarom deze voor ons gezonde snacks nou precies giftig zijn voor onze huisdieren, is niet helemaal duidelijk. Ook kunnen de experts niet vertellen bij welke hoeveelheid druiven en rozijnen gevaarlijk worden voor honden. Wel lijkt zeker dat er al bij een kleine portie van dit (gedroogde) fruit veel (nier)schade kan ontstaan. Dat geldt voor elk hondenras en ook de leeftijd van het dier speelt geen rol.
Het verschilt per hond hoe heftig een dier op een druif of rozijn reageert. Voor alle zekerheid raden dierenexperts iedereen af zijn hond een druif of rozijn te voeren.

Symptomen en wat te doen:
Heeft je pup of volwassen viervoeter waarschijnlijk toch een druif of rozijn gegeten? Dit kunnen de signalen zijn.
• Je hond heeft last van diarree;
• hij heeft minder of zelfs helemaal geen eetlust;
• hij is extreem rustig en inactief;
• hij plast steeds maar een klein beetje.
Herken je een van deze signalen? Bel de dierenarts of ga er meteen met je hond naartoe. Heb je gezien of weet je zeker dat je viervoeter kortgeleden (in de laatste twee uur) een druif of rozijn binnen heeft gekregen? Dan zou je volgens het bericht op libelle.nl ervoor moeten zorgen dat hij zo snel mogelijk overgeeft, zodat alle giftige stoffen eruit kunnen. Bel ook in dit geval je dierenarts voor advies.
Bron: libelle.nl (Pet MD.)

IPO veranderd in IGP

https://www.houdenvanhonden.nl/globalassets/regelgeving/commissie-werkhonden/reglementen/examenreglement-nederlandse-vertaling-igp-1-januari-2019-versie-2018-5.pdf